در درمان های ساده تر همانطور که در مقالات و موارد قبلی توضیح داده شد با استفاده از نرم افزار های طراحی دیجیتال، فضا و شرایط دقیق نشست ایمپلنت نسبت به استخوان فک و دندان های مجاور تعیین میشود و پس از تهیه گاید یا راهنمای مربوطه ایمپلنت کاشته می شود؛ و بی دندانی با استفاده از ایمپلنت دیجیتال درمان می شود.
در بیماران بی دندان شرایط به طور قابل توجهی پیچیده تر خواهد شد، بدین معنا که در بیمار بی دندان هیچ راهنما یا معیار مشخصی برای تعیین محل و جهت ایمپلنت ها نه در روش معمول و نه در روش های دیجیتال وجود ندارد. بنابراین باید از ابتدا تمام مراحل کار دقیق و مشخص تعیین شود و گام به گام اجرا گردد تا نتیجه نهایی درمان به لحاظ عملکرد و زیباییی در بهترین حالت ایجاد گردد. در این کیس تلاش شده تا مراحل درمان یک به یک شرح داده شود.
در روش های معمول کاشت ایمپلنت، بیمار بعد از معاینه تحت جراحی وسیع و کامل فک در یک یا چند جلسه انجام می گیرد و ایمپلنت ها براساس حدس و گمان حدوداً در محل دندان های مورد نظر جراحی قرار می گیرند.
تعیین جهت و محل و عمق و توازی ایمپلنت ها به دقت و تجربه و مهارت جراح و نیز امکانات استخوانی بیمار وابسته است. در حقیقت اصلاحات اصلی درمان و دقیق سازی نهایی کار در مراحل پروتزی صورت خواهد گرفت و پروتزیست باید با آنچه در اختیار است سعی کند تا بهترین پروتز ممکن را بسازد.
اینکه جهت گیری و محل ایمپلنت ها احتمالاً نامناسب باشد، مشکل او خواهد بود که این بخش از درمان در واقع چالش ها و سختی های بزرگی در مسیر درمان است و گاهی کاشت نامناسب اولیه پایه ها، اساساً امکان درمان پروتزی درست را از بین خواهد برد؛ که البته گاهی جراح با شرایط جراحی سخت موجود ناگزیر بوده است.
همانگونه که در تصویر مشاهده می شود بیمار در فک پایین دارای دندان های متکی بر ایمپلنت است که حدود 3 سال قبل انجام شده اند. پس از معاینه و تهیه قالب ها و سی تی اسکن جدید از فک بالا مراحل درمان به شرح ذیل آغاز شد.
در روش های دقیق و اساساً ایمپلنت دیجیتال مراحل کلی به شرح ذیل میباشد:
1- انتقال داده ها به نرم افزار های دیجیتال طراحی لبخند با کمک اسکن های داخل یا خارج دهانی و سی تی اسکن های دقیق (CBCT)
2- بازسازی کامل دندان های فک یا فک های بی دندان با توجه به طراحی لبخند دیجیتالی (Digital Smile Design) و شرایط جفت شدن دندان های بیمار (رکورد های اکوژن)
3- آزمایش پروتز موقت تهیه شده برای بیمار در دهان او، در این مرحله کلیه شرایط پروتز عینا همانند آنچه که در نهایت مد نظر است بازسازی شده و وضعیت جوشی، زیبایی و تکلم بیمار مورد بررسی قرار می گیرد و بعد از تایید و یا اصلاحات احتمالی لازم به عنوان الگوی اصلی برای ساخت گاید جراحی در نظر قرار می گیرد.
یعنی در تمامی مراحل طراحی گاید محل اصلی پروتز نهایی، لبه های آن (outlines) و ارتفاع و حجم نهایی آن مرتبا با گاید جراحی اصلی که در محل کاشت پایه ها را تعیین می کند تطبیق داده می شود تا محل ایمپلنت ها متناسب با محل دندان های نهایی در نظر گرفته شود. به طور مشخص این مراحل به صورت عملی در فیلم شماره یک توضیح داده شده است.
4- بعد از طراحی گاید برای کاشت ایمپلنت ها می توان درمان کاشت پایه ها را با اطمینان خاطر و دقت زیاد و در کمترین زمان ممکن (معمولا در یک جلسه کوتاه درمانی) به راحتی انجام داد.
همانگونه که در فیلم مشاهده می شود ابتدا گاید جراحی در دهان به وسیله پین های تثبیت کننده ثابت (fix) می شود و بعدا کاشت پایه ها انجام میشود.
بعد از انجام مراحل کاشت پایه ها که معمولا در روش دیجیتال ایمپلنت کاملا بدون درد و تورم و خونریزی خواهد بود؛ زیرا اساسا فلپ یا برش بافتی انجام نشده است؛ درمان پروتز یا روکش های مربوطه انجام خواهد شد.
ادامه درمان می تواند بلافاصله و یا با فاصله چند هفته انجام شود که این امر بستگی به کیفیت استخوان و شرایط بدن بیمار دارد. در صورت متناسب بودن همه شرایط حتی ممکن است که دندان پزشک با توجه به در اختیار داشتن موقعیت دیجیتالی محل ایمپلنت ها که او را بی نیاز از قالبگیری معمول می نماید؛ پروتز های موقت یا دائم را از پیش طراحی و ساخته و تحویل نماید در این صورت پروتز ها در همان زمان کاشت پایه ها تحویل داده خواهد شد. به این روش بسیار پیشرفته و دقیق، درمان ایمپلنت یک روزه یا (sameday implant) گفته می شود.
اما ممکن است با توجه به شرایط بیمار اعم از کیفیت پایین تر و در نتیجه ایستایی کمتر اولیه پایه ها (low primary stability) قالبگیری یا ساخت پروتز چند هفته (حدود 8 هفته) دیر تر انجام شود.
به هر حال بعد از آماده سازی پروتز های مربوطه امتحان کار در داخل دهان بیمار انجام و تحویل نهایی صورت می گیرد.
